Jamie Dornan: prawdziwa twarz
23 kwietnia 2018, 09:46
Jamie Dornan przyszedł na świat 1 maja 1982 roku w County Down w Irlandii Północnej jako trzecie dziecko James'a C. Dornan'a i Lorny Dornan. Ojciec był lekarzem perinatologiem, matka pielęgniarką. Od najmłodszych lat udzielał się aktorsko, grając w teatrach młodzieżowych. Szczęśliwe dorastanie pogodnego nastolatka pełnego pasji przerwała śmierć matki i tragiczna śmierć czterech przyjaciół. Gdy miał szesnaście lat, Lorna Dornan zmarła na nowotwór trzustki, kilkanaście miesięcy później w wypadku samochodowym czterech przyjaciół Jamie'go zginęło w wypadku samochodowym.
Kiedy miałem szesnaście, siedemnaście lat, naprawdę wiele przeszedłem. Doszedłem do siebie tylko dzięki terapii. Nie wiem, jak bym sobie inaczej poradził. To okropne, co teraz powiem, ale może stało się lepiej, że doświadczyłem tego wszystkiego za młodu, bo to przygotowało mnie na sytuacje, które mogę się jeszcze wydarzyć. - powiedział w wywiadzie dla popołudniówki ,,London Evening Standard”.
Wraz z rozpoczęciem studiów na kierunku marketing na Uniwersytecie Tesside w Middlesbrough w północno-wschodniej Anglii rozpoczął karierę sportową jako skrzydłowy w drużynie Belfast Harlequins ,, i jeśli w ogóle miał jakiś pomysł na życie, to raczej wiązał swoją przyszłość z granie w rugby”. Szybko porzucił studia z zamiarem zrobienia kariery w sporcie. ,,Jedyne, co wtedy robiłem, to grałem w rugby i piłem, przyznał na łamach magazynu <
W 2002 r. wraz z przyjacielem z ławki szkolnej Davidem Alexandrem założyli zespół muzyczny ,,Sons of Jim”. W ostateczności jednak Jamie doszedł do wniosku, że kariera muzyka nie jest jego przeznaczeniem, ,,trwając w przekonaniu, że pisana jest mu przyszłość zawodowego sportowca”. Jednak ,,ani sport, ani muzyka nie spełniły oczekiwań i nadziei Jamie'go, ale udział w <
fot. Pinterest
W kolejnej reklamie Calvina Kleina w 2006 roku partnerował nagiej Kate Moss.
Wtedy po raz pierwszy, ale nie ostatni, mówiono o nim jako o męskim odpowiedniku Kate i to prawda, że oboje mają w sobie pewną ekscentryczność, która sprawia, że wyróżniają się z tłumu.Wkrótce po tym pracował dla takich marek jak Dior, Armani, Hugo Boss, Nicole Farhi, Massimo Dutti, czy Gap. Pomimo wielkich sukcesów w modelingu ,, nie zatracił skromności”. W wywiadzie udzielonemu ,, New York Timesowi”, powiedział: ,, Zastanawiam się, dlaczego to wszystko wydarzyło się mnie. Nie wydaje mi się, żebym był szczególnie atrakcyjny fizycznie”.
Zadebiutował niewielką rolą w dramacie historycznym Sofii Coppoli Maria Antonina, wcielając się w postać Hrabiego Axela von Fersena.
Chodzę na przesłuchania od lat - wyznał Jamie w rozmowie z dziennikarzem magazynu <>- i nigdy się nie nauczyłem, jak to robić dobrze. Na przesłuchaniach wypadam fatalnie. Znam ludzi, którzy wchodzą, odczytują swoją kwestię tak, że aż miło posłuchać, i od razu dostają angaż. Ja nie byłem jednym z nich. Nadal nie jestem. Nawet po tym, jak dzięki Sofii dostałem pierwszą rolę filmową, w dalszym ciągu nie mogłem się nigdzie zahaczyć. Jeśli kiedykolwiek zastanawialiście się, dlaczego niektórzy aktorzy występują w szmirach, to odpowiedź jest prosta- muszą spłacać hipotekę, albo po prostu chcą pracować.
fot. Kadr z filmu Maria Antonina
Dramat historyczny powstał na podstawie książki Antonii Fraser. Biografia ,,przedstawia Marię Antoninę w dość życzliwym świetlne, odbiegającym od stereotypowego wizerunku bezdusznej królowej, która wsławiła się powiedzeniem: <
Kolejna produkcja z udziałem Jamie'go nie zyskała przychylnych recenzji, zarówno krytyków jak i publiczności. W Beyond the Rave zagrał głównego bohatera Eda, żołnierza, który niebawem na rozpocząć misję w Iraku. ,,Dopiero co zagrałem w dramacie kostiumowym i po części właśnie dlatego chciałem wystąpić w czymś takim, jak Beyond the Rave. Zaintrygowała mnie też ta formuła webisode'ów, powiedział dziennikarzowi <
fot. Kadr z filmu Beyond the Rave
W kolejnych latach jego aktorskie CV było dość obszerne w role, którymi naprawdę mógł się pochwalić. Zapytany przez dziennikarza magazynu ,,Interview”, o to dlaczego zagrał w tak sowicie krytykowanym horrorze Beyond the Rave, odpowiedział: ,, Poznałem producenta na ślubie mojej siostry i bardzo go polubiłem. Spodobało mi się to, co chciał uzyskać w tym projekcie, i kiedy już sporo wypiliśmy, powiedziałem, że w to wchodzę . No cóż, słowo się rzekło. To było szaleństwo”.
W 2008 roku zagrał w serialu Dawno, dawno temu, w 2013 roku w Uciekinierze. W 2009 roku znalazł się na czwartym miejscu listy najseksowniejszych Irlandczyków wg magazynu ,, Social and Personal”.
W 2014 roku otrzymał dwie nagrody IFTA, dla Najlepszego Aktora Telewizyjnego i Najbardziej Obiecującego Aktora. Otrzymał także nominację do nagrody BAFTA dla Najlepszego Aktora za rolę w Upadku. Niebawem z uśmiechem powiedział: ,,Chciałbym dostać rolę, która nie zmusza mnie do przywiązywania kobiety do łóżka. Znam kilka węzłów i ostatnio ćwiczyłem ich wiązanie zbyt często”.
Melodramat Pięćdziesiąt twarzy Greya wszedł na ekrany w 2015 roku, od razu zyskując międzynarodowy rozgłos. Jamie'mu – Christianowi Grey'owi partnerowała Dakota Johnson, wcielając się w postać Anastasii Steele. ,,Ten klasycznie skomponowany melodramat jest wart uwagi, bo pozwolił byłemu modelowi Calvina Kleina i przyszłej gwieździe Pięćdziesięciu twarzy Greya, Jamiemu Dornanowi, zagrać rolę romantycznego bohatera.
Fot. materiały promocyjne filmu Pięćdziesiąt twarzy Greya
Powinna ona zainteresować niszowych dystrybutorów, którzy mogą zsynchronizować premierę filmu z lawiną rozgłosu, jaką bez wątpienia wywołała jego rola w Greyu. W samej Flandrii film zarobił pół miliona dolarów, sumę być może nie spektakularną, ale na pewno przyzwoitą, napisał Boyd van Hoeij we wstępie do pozytywnej recenzji zamieszczonej w czasopiśmie <
Niezwykle rzadko w show biznesie zdarza się, że wzięty aktor, jest znany wyłącznie z zawodowego dorobku, nie życia prywatnego. Tak jest w przypadku Jamie'go Dornan'a. Uporządkowanego prywatnie ojca i męża, a także doskonałego aktora, który najlepsze role i idące za tym sukcesy z pewnością ma przed sobą.
Na podstawie książki ,,Jamie Dornan. Wszystkie jego twarze.” Alice Montgomery, Wydawnictwo Dolnośląskie, str. 19-20, 23-33, 47, 49, 51, 63, 73, 178, 180.